De omslagdoeken van Tante Tal

Weggedoken in knus en comfort
Versierd door eenvoud of franjes
Kleurrijk omarmd

Zelf draag ik graag verschillende omslagdoeken. Met of zonder jas, in de zomer of in de winter. Er is altijd wel een geschikte omslagdoek.
Lekker over je rug hangen, terwijl je nipt aan je drankje op het tuinterras. Of wat dacht je van een beetje stoer over een leren jasje met de V van voren?! Of nonchalant over één schouder geworpen..
Een korte versie op een leuk jurkje. Een met franjes, een met bloemetjes en versiersels, met een mooie speld of gewoon zonder poespas.

De, momenteel voor mij, mooiste patronen waar ik dan ook zelf het meeste plezier aan beleef wilde ik graag even met jullie delen.




Dit is de South Bay Shawlette. Het is een prachtig ritmisch patroon van Lion Brand. Ik heb zelf een vrolijk verloopgaren hiervoor gebruikt. Hoe vaker ik hem draag, hoe fijner, soepeler en zachter het is geworden. Zelf draag ik hem het liefste zoals op de foto's. In een punt van voren gedragen op een jasje of vest. Of om een schouder geworpen. Soms zet ik hem vast met een broche die ik van mijn oma heb gehad.

De Alpine Shawl. Ontworpen door de ontwerpster Cristina Mershon
Ik heb deze omslagdoek al in allerlei kleuren gehaakt. Het was tevens het tweede patroon waar ik mij aan waagde om te haken, toen ik mijzelf net leerde haken. De kleur en dikte van het garen in combinatie met mijn naald is nog steeds mijn favoriete omslag. Het is deze mooie zeeblauw kleurige luchtige omslag. Om de een of andere manier is hij in de zomer heerlijk luchtig en in de winter geeft hij mij net genoeg warmte als ik er in wegduik.
(nou moet ik er wel even bij vertellen dat ik het zelden koud heb door mijn natuurlijk isoleerlaagje ;) )
Ik had ook bij deze versie kleine, speelse franjes eraan gehaakt.

Een kleurrijk pianokrukje

Een regenboog aan kleuren
Bij de prachtig, blauwe kleurtoon
Donker bruin is ook maar zo gewoon
Een vrolijke noot

Deze druilweer dagen had ik een enorm vrolijke opdracht, die ik met jullie wilde delen. Ik mocht een prachtig, mooi houten pianokrukje voorzien van een hoes. De bekleding die erop zat was een beetje uit de tijd en paste niet zo goed bij de rest van de meubels. Wat een leuke uitdaging! Eerst wist de eigenaresse Fiona niet precies wat ze wilde, daarom nam ik op onze afspraak al een begin stukje mee om te laten zien wat het kan worden. Daar viel mijn oog op de prachtige piano! Hij was ook nog eens in mijn favoriete kleur. Een beetje Caribisch blauw. 

Daar word je toch hartstikke blij van? Nou ik wel.

Wij ramde vroeger als kleine meisjes op de toetsen van onze zwarte geverfde piano. Hoopvol probeerde we de vlooienmars en meer van die gekkigheid machtig te worden. Mijn vader speelde de prachtigste melodieën, welke heerlijk waren om naar te luisteren. Hij leerde mij ooit een stukje für Elise. Dat kan ik tot op de dag van vandaag nog steeds. Het is soms wel even zoeken hoe het ook alweer ging. Als we in de herfstvakantie bij zijn moeder (onze oma dus) gingen logeren, dan kregen we van haar ook nog eens les. Zij had een prachtig bruin glimmende piano. Met snuisterijen op kleedjes die erboven torende. Urenlang heb ik lopen stoeien met links en rechtshandige notenbalken. Tevergeefs eigenlijk, want ik ben er echt niet goed in. Ondertussen is de piano ingeruild voor een keyboard. Het is de beurt aan mijn nichtjes en neefjes om op de toetsen te rammen en dan is de koptelefoon aansluiting best prettig! 

Een mooie bloem als het middenpunt

Vrolijk kleurverloop 

Kleurig randje

Alle draadjes netjes weggewerkt

Tante Tal is er helemaal vrolijk van!

Vandaag had ik de laatste steekjes gehaakt en ook al zijn al die kleurtjes heel erg leuk.. de draadjes die erbij komen kijken! Pffff in het kwadraat! 

Maar wees gerust ze zijn allemaal netjes weg gewerkt. Ik heb er een handig boordje in gehaakt waar ik een mooi stuk elastiek doorheen kon halen. Zo blijft hij mooi om de kruk heen zitten. De hoes kan zo ook gemakkelijk in de was, want hij is van 100% katoen gemaakt. Ik heb hem maar gelijk, nadat ik een paar detail foto's had geschoten, naar Fiona gebracht. 

Wat een vrolijke boel!

Je ziet het! Het krukje past helemaal bij de stijl van de piano. Heerlijk kleurrijk!

Daar zullen ze vast avonden pret aan beleven. Vrolijke noten, pingelen dan de kamer in. Ik zie het al helemaal gebeuren.

Is het geen plaatje zo bij elkaar?

Klussende Tante Tal

Tante Tal is handig! Niet alleen creatief met wol, maar ook met hout, verf en behang.
Het is gewoon iets wat ik in de loop der jaren heb geleerd en steeds weer bijleer. Elke keer is er wel iets veranderd in huis. Een nieuw kleurtje op de muur. Een meubelstuk gemaakt van restjes hout. Eigenlijk ben ik nooit uit geklust. Is het niet bij ons huisje, dan is het wel bij een ander om die te helpen. Maar waar is het dan toch begonnen?

Mijn vader en moeder hebben vier dochters gekregen. Ik ben de oudste en scheel slechts 1,5 jaar met de zus onder mij. Met de laatste twee scheel ik vijf jaar. Dat is voor de snelle rekenaars inderdaad een tweeling. Geen zonen voor mijn vader, geen handige broertjes voor ons vier. Het is al druk genoeg zo met ons zessen geweest. Wij vroegen wel eens aan mijn vader of hij het jammer vond geen zoon te hebben ipv de vier meiden.
"Waarom zou ik dat erg vinden?"; vraagt mijn vader dan. "Jullie zijn mijn mooie meiden en ik mis helemaal niets. En anders heb en krijg ik altijd nog schoonzonen, die tellen ook mee."
Als mijn vader niet aan het werk was dan was hij wel met ons bezig. Geen meisje-meisjes dingen. Wij hadden geen glitter, roze overdosis kamers. Nee, lekker buiten in het bos ravotten met de twee Duitse herders (honden dus) en op zoek naar kastanjes om te poffen. In het voorjaar de voortent aan de caravan helpen vastzetten en je eigen tentje opzetten. En natuurlijk in het najaar weer helpen afbreken. Het leukste hiervan was de muizen vangen, die onder de vloer leefde of weggekropen waren. Die lieten we dan weer vrij in het bos. Ik mocht altijd de caravan helpen aankoppelen en kijken of de remlichten het deden. Thuis deden wij samen de klusjes. Ik leerde hoe ik gaatjes moest boren, iets vast schroeven en in elkaar rammen. Zo hebben we samen heel wat projecten gedaan in de loop der jaren.

Tegenwoordig bericht ik, over en weer, met mijn vader via de mobiel. We sturen elkaar dan kleine berichtjes en foto's van waar we mee bezig zijn. Mijn vader vind het erg leuk en is altijd trots als ik weer wat moois heb gemaakt. "Handige Tante"; zegt hij dan liefkozend.

Lekker schuren in het zonnetje

Nu kan ik hem dus weer berichten met een volgend project waar ik mee bezig ben. Je kon het al een beetje lezen in het vorige berichtje (link). Onder andere een nieuw bureau van hergebruikte materialen. Aangezien ik ruimte altijd zo praktisch mogelijk wil indelen, wilde ik dat ook voor het bureau doen. Daarom verzon ik een constructie voor de poten. Die zouden het gewicht goed kunnen dragen van het zware tafelblad en ik kan ze gelijk gebruiken als planken en opslag. Ik had nog restanten van oud hout in de schuur bewaard. Daar had ik ooit andere kastjes en een grote bank voor buiten mee gebouwd. Het is een stoer en robuust stuk hout. Er staan nog stempels op van het bedrijf die ze gebruikte om hun spullen mee te vast te zetten in kisten.

Het was heerlijk weer, dus ik kon lekker in de tuin schuren. Het zonnetje was wel een beetje fel, maar dat mocht de pret niet drukken. Terwijl ik dit deed, tekende mijn man de andere balkjes af waar de planken op zouden komen en deze poten bij elkaar zouden houden.

De poten zijn hier net in elkaar gezet.

Ik bleef de boel op maat zagen en schuren en samen met mijn man heb ik ze in elkaar gezet.
Sommige dingen zijn gewoon leuk om samen met elkaar te doen.
Daarna heeft mijn sterke man ze naar zolder gesleept, waar we het tafelblad erop konden zetten.

En wat een geweldig iets is het geworden!
Ook al is de rest van de zolder nu een ongelofelijke troep. Ik heb al in alle rust heerlijk kunnen zitten werken aan mijn nieuwe werkplek. Zonder mijn hersenpan te beschadigen bij het opstaan of gaan zitten.

Op naar het volgende stukje klussen op zolder.
Dat zal het zwarte kastje tegen de muur gaan worden en ook de wand gaat er anders uit zien straks!
Natuurlijk zal ik foto's laten zien van hoe het gaat worden!

Ik ben wel benieuwd hoe handig en/of creatief jullie zijn! Ik lees het graag hieronder in de reacties!!! <3 Fijn weekend gewenst.

Tante Tal 

Liefde gekoesterd en gevangen in hout

Al een tijdje is alle knutsel en het creatieve hebben en houden naar zolder verhuisd. Daar heeft heb ik een heerlijke werkstudio gekregen. Het was echt nodig, want er was overal wel iets te vinden. Bakken met verschillende wolletjes, wipjes (work in progress), ufo's (unfinished projects), patronen half uitgeschreven. Een boekje hier een haaknaald daar. Het ergste is dat ik steeds alles kwijt was. Het is dus echt zo fijn om alles bij elkaar op een plek te hebben. Daar kan ik het ook fijn laten liggen als ik tot in de late uurtjes aan het werk ben geweest en in de ochtend weer verder wil gaan. Uren lang kan ik mij nu vermaken door nieuwe patronen te verzinnen, grabbelen tussen wolletjes, stofjes en knoopjes. Schilderen, tekenen, snijden en ontwerpen nog niet eens benoemd.

Echter is de ruimte niet zo heel handig. Allereerst moet je de zolder bereiken met een losse trap. Het is met een schuin dak, heeft weinig opbergruimte en een minuscuul dakraampje. De muurwand heeft ook nog een koof van de afzuiger/ oude haardpijp die scheef omhoog loopt. Dus daar kan je ook niet echt iets voor zetten. Er was maar een lichtpuntje en stopcontact. Grabbelen in het donker naar een ouderwetse knop die je moest omdraaien. Er was ook nog eens een verlaagde A die menig bult op mijn hoofd heeft veroorzaakt. Je zou denken dat het went! Gelukkig ben ik een handige Tante en niet voor een gat te vangen. Met wat witte verf, nieuwe elektra en een verhoogde A balk was de zolder klaar om te gaan gebruiken. Al snel zat ik avonden lang op zolder te genieten van de rust en ruimte met al mijn spulletjes.

Eerst was het maar een gaar zooitje op zolder,
maar na een hoop schilderwerk zag het er al beter uit.
Het bureau op deze foto was al tig keer verhuisd en viel
van ellende uit elkaar. 

Het eerste bureau had op zolder niet echt een lang leven. Het had al op meerdere plekken gestaan, was al een paar keer aangepast en na een poosje is het hout weer ergens anders voor gebruikt. Ik had wat anders verzonnen als bureau oplossing, maar na een paar maanden begon ik last van mijn schouders en polsen te krijgen. Niet zo heel gek. Het bureau is onhandig hoog terwijl ik onhandig klein ben. ^^, Het is een oud tafelblad van een oude eettafel. Prachtig dik en mooi groot. Er zit een klein kiertje midden in het blad, omdat het al zo oud en geleefd is. Aan een eettafel mag je zien dat er aan geleefd is. Lichte kringetjes, een krasje en een scheurtje. Het maakt het hout alleen maar mooier.

Als klein meisje riep ik altijd al "dit is later mijn tafel. Als ik later groot ben neem ik hem mee!" Mijn ouders en mijn drie andere zussen keken mij dan altijd geamuseerd aan. Af en toe zette ik hem met plezier in de was. Het donkere hout rook dan ook heerlijk. Mijn vader heeft hem eens helemaal opgeschuurd, daar werd hij nog mooier van! Zijn harde werken werd beloond toen de lagen verf en was eraf waren gehaald. Prachtig lichthout kwam te voorschijn. Toen ik op mijzelf ging was mijn eerste flatje was zo klein, daar paste mijn geliefde tafel echt niet. De tafel moest dus echt nog even bij mijn ouders blijven staan. Na jaren woonplezier in mijn startershuisje was ik echt toe aan een grotere plek. Mijn ouders regelde gelijk dat de tafel mijn kant op kwam. Met moeite kreeg ik de tafel in elkaar en op zijn plek. Wat een gevaarte!

Mijn neefje geniet lekker van de soep!

Lekker aan het ontbijt met ons neefje

Lekker aan het ontbijt met ons nichtje

Jaren lang heb ik er samen met logeerkinderen aan gekleurd, met familie spelletjesavonden lang bordspellen gespeeld en samen gezellig gegeten. Lekker aan nagetafeld met een lekker drankje. Kringen van de hete theepot. Eten smullen met mijn neefje. Ik mocht vaak op hem passen en dat was altijd dolle pret!. Met mijn man, toen net mijn vriendje, een van de eerste maaltijden genuttigd met kaarslicht. Heerlijk samen gekookt en kletsen om elkaar over de tafel heen beter te leren kennen. Gezellig samen ontbijten met de logeerkindjes. In de avond gebogen over huiswerk samen met de kind-aan-huis kinderen. Verschil in houtkleur door het zonnige licht door het raam. Giebeltjes van de neefjes en nichtjes als ze achter elkaar aan kropen over de midden balk. Liefde en leven in hout gekoesterd en gevangen.

Maar op een dag was ik toe aan een andere tafel. Zussen met aanhang en kindjes die aanschuiven. Het is af en toe een beetje dringen geweest. Benen die je niet helemaal kwijt kon door de onhandige midden balk. Inschuiven voor een extra bord ging ook niet zo handig met de mooie grote poten. Met gourmetten of als wij taco's eten hebben wij veel potjes en schaaltjes en die kon je dan niet helemaal lekker kwijt. We hebben nu een tafel gevonden met oude herinneringen waar je alleen maar naar kunt gissen. Onbekende kringen, krasjes en scheurtjes. Een om op te knappen en nieuwe herinneringen mee te maken. De oude moest plaats maken voor de nieuwe. Maar de tafel in zijn geheel van de hand doen, dat kan natuurlijk niet!

Hier gebeurd het allemaal!

Bezig aan een nieuw project <3 Wat een vrolijke kleuren!

Het tafelblad heeft een nieuw doel gekregen. Het werd mijn bureau. Nog altijd waar ik het meeste werk verzin en creëer. Neergelegd op oude kasten een super bureau! Maanden lang heb ik er plezier van gehad totdat ik steeds meer last van mijn schouders ging krijgen. Ook staat het bureau precies onder het schuine dak en heb ik al menig keer mijn hoofd gestoten bij het opstaan of gaan zitten aan de dwarsbalken. Je zou echt zeggen dat je er aan went dat ze er zitten! Van alles is er al geprobeerd. De stoel maximaal hoog zetten. Een kussen onder de billen erbij en nog maar een en nog maar een, maar dat zat ook niet lekker. Een voetenbankje erbij, een verhoging voor onder de stoel. Maar dat was ook niet echt een succes. Er zat niets anders op dan haar "bureau" aan te passen. Maar er komt verandering! De plannen zijn gemaakt. De wensen en afmetingen zijn getekend op een schets. Er is gekeken, in de schuur, naar geschikt hout en materiaal. Het hoeft alleen nog maar samen gebracht te worden om een super bureau te maken. Eigenlijk kan ik het allemaal best zelf, maar zo nu en dan is een klusproject samen     doen echt leuk! Dus vanaf morgen zal ik eventjes weinig kunnen haken, want dan gaat het gebeuren. Studio Tante Tal 2.0!

De oude kast ligt op zijn zijkant en daar rust het bureau op. 

Spannend! *jubelt*

Tante Tal

Ik droom van een schommelstoel

Altijd ben ik aan de klus in en om het huis. Zodat we heerlijk kunnen genieten van ons kleine paradijs.
Heen en weer wiebelen in een stoel, lijkt mij dus ook echt ideaal! Na een beetje struinen op het internet kwam ik op deze, Rokade Schommelstoel, uit. Wat een prachtige exemplaren! Sierlijk en toch stoer. Heerlijk erbij wegdromen.
Genieten van een lekkere kop dampende thee in de ochtend of wat dacht je van de laatste avond uurtjes op het terras met een gehaakte deken? Genieten van de ondergaande zon! Het laatste zomerlicht.

Maar binnen zou hij ook zeker niet misstaan. Binnenkort gaan we gaan de woonkamer opknappen en daar zou hij zo bij passen!
Ik zie het al helemaal voor mij. Vlijtig aan de slag met mijn haakwerkje op schoot in mijn prachtige schommelstoel. Of als ik nog verder droom, nachtelijke kroeltjes en zacht hummende liedjes. Ik koester de gedachten wat een vreugde deze stoel ons zal opleveren.

Oh Boy! Wat zou ik deze graag hier in ons huisje hebben willen staan! ;)

Heb jij ook zo een fijn gevoel bij zo een mooie stoel? Neem dan een kijkje op deze mooie link en vertel welke jouw droomstoel zal zijn.

Liefs
Tante Tal

Recept: Water met een smaakje

Heerlijk die zomerse dagen vol warm, zonnig weer. Wat een dorst kan je daarvan krijgen.
Bij ons staat de koelkastdeur gevuld met gerecyclede flessen water. Niet zomaar water. Nee, water met een smaakje. Lekker fris en fruitig of heerlijk kruidig. Het is leuk om mee te experimenteren.

Munt in de pot.

In onze tuin hebben wij verschillende kruiden staan, onder andere munt en citroen melisse.

Ze groeien snel, ruiken heerlijk als je er doorheen woelt of er iets afhaalt, houden muggen weg en bovendien gezond en lekker. Je kunt het gebruiken in een salade, op je toetjes als garnering, van de munt verse thee zetten en dus ook lekker koud drinken van maken. Lekker divers!

De munt heb ik uit de supermarkt in een potje gekocht en zo in de aarde gestopt. Hij heeft overigens eerst een hele tijd op het terras (in een grote pot) gestaan. Zo hield ik hem een beetje

onder controle, want munt breid zich graag en snel uit. Maar nu heb ik een mooie plek gevonden in de tuin waar hij naar harte lust kan groeien. De citroen melisse heb ik als stekje gevonden en die groeit al een aantal jaar in mijn tuintje. Elke keer als ik het ruik, denk ik terug aan vroeger toen ik nog als klein meisje een eigen stukje tuin had bij mijn ouderlijk huis. Mijn konijn had er een hokje met een ren en ik had een stukje grond, waar ik van alles in mocht stoppen. Ik had bossen citroen melisse, heerlijk geurend, waar ik steeds een blaadje tussen mijn vingers wreef om de geur nog beter op te kunnen snuiven. Good old days <3

Maar even terug naar het drinken.

Flessen water met een smaakje in de koelkastdeur

Wat heb ik gedaan? Eerst hebben we oude flessen biologisch sap leeg gedronken om de glazen flessen in bezit te hebben. Die goed uitspoelen. Love to recycle! <3

Daarna heb ik ze gevuld met koud water uit de kraan. Uit de tuin heb ik takjes munt en citroen melisse gehaald. Deze even afgespoeld onder de kraan om zeker te zijn dat er geen kleine insecten de fles in gaan.
In de linker flessen: Water - citroen en munt
Middelste fles: Water- sinaasappelstukjes en citroen melisse
Rechter fles: Water - watermeloen en munt.
Je kunt ook komkommer en "hartigere" kruiden gebruiken, zoals basilicum of tijm. Lekker in een koud glas met ijsklontjes. Zo gebruik ik ook soms fruit wat niet meer helemaal lekker is om zo te eten. Waarom weggooien als je het zo ook nog goed kunt gebruiken?
Ik laat de flessen graag even een nachtje staan, voor we ze nuttigen, want dan zijn de smaken goed in het water getrokken. Hoe makkelijk wil je het hebben? Dat is alles! Pure smaakjes in deze dorstlessers.

De kindjes die hier komen spelen en logeren, drinken er ook graag van. Ze vinden het leuk om smaakjes te verzinnen. Mijn favoriet is trouwens met water - rosevisee - citroensap - citroen melisse <3

Smakelijk drinken!
Liefs Tante Tal

De geboorte van Guus

In mijn boekje schrijf ik alle geboortes van patronen op voordat ik ze uitwerk

Er kwam de vraag of ik niet een leuke Giraf kon haken, die ze cadeau konden doen.
Natuurlijk kan ik dat, maar dan natuurlijk wel een eigen creatief ontwerp. Al snel had ik een speelse en een tikkeltje eigenwijze giraffe in mijn hoofd. Een met een lange nek, waar kinderhandjes gemakkelijk aan vast kunnen grijpen. Met korte dikke benen, in plaats van lange dunne stelten. Niet gewoontjes geel met bruin gekleurd, maar in verschillende kleuren. En niet alleen vlekken, maar ook strepen.
Lekker eigenwijs!

Nu mag je best weten, een patroon ontwerpen is erg arbeidsintensief. Er gaan heel wat haak uurtjes en materiaal inzitten om een ontwerp om te zetten in een daadwerkelijk patroon. En nog meer haak uurtjes en materiaal om het dan ook een goed kloppend patroon te maken. Daarom is Tante Tal voorzichtig met onderdelen van haar patronen te laten zien. Je kunt het patroon binnenkort bestellen als je deze eigenwijze Giraf ook zelf wil gaan haken. Nog eventjes geduld.

Joris het Konijn, Emma het zonnige poppenkind en Guus de Giraf

Toen ik de eerste ruwe versie had gehaakt (hier te bewonderen)werd hij direct vriendjes met de ander 'gehaakte beestenboel'. Ik vond ik de naam Guus goed bij hem passen. Stiekem ken ik al een hele leuke, vrolijke Guus. Met hem werd ik ook gelijk vriendjes. Als je niet meer precies weet hoe dat ook al weer zat, dan kan je dat hier nog op je gemakje lezen.

Maar de knuffel die besteld was had geen eigenwijs oranje. Die wilde ze graag in het geel met bruin. Dus de volgende Guus maakte ik natuurlijk in die kleuren. Bij een leuk winkeltje in mijn kleine dorpje haalde ik een zacht kleurtje geel. De mooie tinten bruin van de eerste Guus paste daar perfect bij.

Grote koffie, melk en een zoetje graag ;)

Het lijkt wel vanille ijs, cappuccino en chocolade bij elkaar! Toen ik bijna klaar was met Guus haken had ik wel zoveel trek in een lekkere grote bak koffie, dat ik die maar eerst eens ben gaan maken.
De kleuren komen niet zo goed overeen met hoe het in het echt eruit ziet. De camera op mijn telefoon in combinatie met het zolder licht is niet zo heel fijn.

Een vriendinnetje van Tante Tal vond de hoorntjes een beetje op oordopjes lijken. Ik kan haar geen ongelijk geven.


Na lang werken aan alle details en onderdelen is er weer een geboorte van Guus geweest. Ik wilde die heel graag met jullie delen.

Guus

Net geboren!

Vanille, cappuccino en chocolade kleuren.

De twee broertjes samen.

Laten jullie weten wat jullie ervan vinden? Dat vind ik altijd erg leuk om te lezen.

Liefs
Tante Tal

Dit patroon is gemaakt door Tante Tal. Zij heeft geen toestemming gegeven om dit patroon te dupliceren of te verspreiden. Als je hem graag wil haken in de toekomst dan kan je alvast je gegevens achter laten om het kooppatroon te reserveren (link). Tante Tal vraagt om een klein beetje geduld, want het patroon is nog in zijn babyschoentjes. Er word hard aan gewerkt dat zo snel en goed mogelijk beschikbaar te stellen. Bedankt voor het lezen van deze kleine lettertjes! 

Handig fotolijstje

kattebel
klein gekrabbel
niet vergeten
waar is het nou gebleven? 

Creatieve breinen zijn vaak ook chaotisch. In mijn geval klopt dat helemaal. Daarom heb ik ook een beetje rust en orde nodig om weer goed los te kunnen barsten. Overal in het huis is het langzaam aan relax strandhuisjes gevoel aan het worden, waar alles een vaste plek begint te krijgen. Dat valt niet mee, kan ik je wel zeggen. Mijn meneer is namelijk een flinke sloddervos en daarnaast ook oost Indisch blind. En dat gecombineerd met mijn creatieve chaotische en alweer iets veranderen en klussen manies!
Nou dat is me toch een huishouden.

Sinds een tijdje is er een speciaal hoekje gemaakt voor Tante Tal. Een zolder studio. Alle hebben en houden die los door het huis slingerde is nu op een hoop gegooid. Ondertussen heeft wel veel een vaste plek gekregen, maar echt groot en handig is de ruimte niet. Ik raak dan ook geregeld wat kwijt.
Zo ook kleine briefjes. Handige tips, afspraakjes, een bepaald katoentje wat ik nog moet bestellen een klein bloemetje wat ik met een 0,5 gehaakt heb en ECHT niet kwijt mag raken.... het raakt allemaal geregeld zoek.

Nu heb ik er wat handigs op bedacht en wilde dat ideetje met jullie delen.
Ik heb een oud fotolijstje, van simpel van blank hout en een plastic frontje wat je foto beschermd, omgetoverd tot een leuk bureau prikbordje.

Een fotolijstje omgetoverd in een handig bureau prikbord

Hoe heb ik het gedaan?
Het plastic glaasje heb ik verwijderd uit de lijst en natuurlijk ook de foto. Zo heb je het kartonnetje enkel in het lijstje. Ik heb kroonkurken door de midden gesneden zodat de onderkant vlak is. Deze natuurlijk eerst gepast en gemeten voor ik ze er in vast maakte. Met goedkope alles lijm, maar ik neem aan dat andere soorten lijm ook goed zullen werken, heb ik de kurken met de vlakke kant vastgeplakt op het karton. Goed laten drogen en niets meer aan doen! Zo simpel is het!

Is het niet ontzettend leuk en handig? Ik kon er gelijk de mini boem in vast prikken. Hiervoor gebruik ik normale kopspelden. Ik heb er gelijk twee gemaakt. Om ze niet kwijt te raken en ruimte te besparen komen ze op de schuine wand boven mijn bureau te hangen. Maar dan moet ik eerst de accutol vinden om ze erin vast te schroeven ;) Die foto houden jullie nog van mij tegoed!

Liefs
Tante Tal

Maaltijdsalade van witlof, appel en hazelnoten

Niet alleen haken, schilderen, tekenen, snijden en knutselen behoren tot mijn favoriete bezigheden.
Nee! Ik houd ook van lekker koken en nog belangrijker: Lekker eten! 

Ik heb aan mijn huisje een kleine moestuin waar van alles in groeit om van te smullen. Zo ligt er ook elke keer weer wat nieuws en vers op de fruitschaal of in de groentelade. Toen ik daarstraks ging verzinnen en aanrommelen om te kijken wat we zouden gaan avond eten kwam ik op het volgende: 

Een maaltijd salade van witlof, appel en hazelnoten. 

Maaltijdsalade, heerlijk eten in de zomermaanden.

Dat ziet er toch goed uit?
Ik kan je vertellen, het was super lekker en gemakkelijk. Natuurlijk deel ik het recept met alle liefde!

Bereiding: Je kunt spekblokjes kant en klaar of een speklapje in stukjes gesneden gebruiken.  Deze bak je op een middelhoog vuur in een pan zonder olie. (spek is uit zichzelf al vettig) Als deze krokant gebakken zijn laat je ze uitlekken op een stuk keukenrol. 
Zelf croutons maken. Hiervoor gebruik ik altijd oud brood. Je hebt wel eens van die kontjes of een sneetje brood over. Die gebruik ik hiervoor. Je kunt voor meer dan een keer tegelijkertijd maken. Het is simpel te bewaren in een bakje op het schap. Het oud snee bruin brood hak je fijn (denk aan kleine vierkantjes of als je grotere stukken wilt is het ook prima) met een groot mes. Hak een of twee tenen knoflook met een koksmes, je kunt ook eventueel een sjalotje fijn hakken om mee te bakken. Doe een klein beetje olijfolie in een koekenpan en voeg er het brood, de knoflook (eventueel dat sjalotje ook) en wat peper aan toe. Je bakt het op middelhoog vuur op. Geregeld even door elkaar hutselen, tot het krokant is. Natuurlijk leg je ze ook even op een keukenpapiertje aan de kant (zodat het overtollige vet eraf kan).Per persoon reken ik een witlof en snijd die in kleine reepjes. Dit doe ik door ze in vieren (in de lengte) te snijden en het hartje (dat is een beetje bitter) verwijderen. Dan snijd ik ze in dunne reepjes. Dit kan in een grote mengbak. Was de schil van de appel en dan snijd ik die in kleine blokjes ( natuurlijk niet het klokhuis  ). Alles wat ik snijd stop ik gelijk in de mengbak. Een beetje rucola sla en kleine trostomaatjes in stukjes gesneden (beide uit de moestuin) geven  een beetje kleur aan het geheel en zijn natuurlijk ook hartstikke lekker! Ik had nog een gegrilde paprika liggen en die kan er ook bij in kleine reepjes. Tot slot vond ik nog een paar kappertjes en wat hazelnoten. Dan is het tijd voor de dressing. De dressing is vandaag gemaakt van twee flinke eetlepels kwark, wat honing, citroensap, scheut witte wijnazijn en wat peper. Goed mengen tot het een mooie gladde dressing is. Natuurlijk eerst even proeven. Als je hem nog wat te zurig vind kan je er nog een klein beetje honing doorheen doen. Als deze goed is bevonden dan kan het door de salade heen gemengd worden.Opdienen maar!  De witlofsalade op het bord, sprenkel er gebakken spekjes en de verse croutons erbij. Je kunt nog wat platte peterselie (grof gesneden) over heen sprenkelen voor de kleur. Dat is natuurlijk geen must, maar het groeit hier fijn in de moestuin. Overigens is peterselie super gezond voor je lijf! Je kunt ook lekker bieslook gehakt er over pakken om het geheel een wat scherpere smaak te geven. Eet smakelijk! 

 Tante Tal

ps: Houd jij ook van lekker en gezond eten? Dan heb ik nog een leuke tip voor je!
Neem ook eens een kijkje op www.ikoek.nl en vind de lekkerste recepten. Er is ook een makkelijke facebook pagina, zodat je niets hoeft te missen! 

Haar naam is..

Elkaar pas net gevonden
uit hetzelfde gemaakt
beste vrienden
uit creatieve geest

Wachtende op de rest van haar hoofdje.
Naamloos & haarloos, het arme ding! 

Het is alweer een poosje geleden dat ik een blogje had gepost met de vraag wat voor kleur haartjes het zonnige poppenkind moest krijgen. De antwoorden die Tante Tal had ontvangen hierop waren Rood, Rossig, Oranje en dat voor 100%. Nou daar kon ik natuurlijk niet onderuit. Toen ik eindelijk na strooptochten in diverse wol winkeltjes het juiste katoen vond, kon ik haar afmaken.
Haar vrolijk gekleurde blauwe kijkers staarde mij de gehele weg glimlachend aan.
"Hoe moet ik jou toch gaan noemen?"; maalde het in mijn hoofd.

Didi, Ivy Blue, Isabel(le of la), Noor of Puck, Eefje, Pop, Poppetje, Guusje, Luna, Saar en Sterre.
Het zijn allemaal prachtnamen. Stuk voor stuk! Maar om de een of andere manier paste het toch niet helemaal bij haar.





Langzaam kreeg ze een rode haardos. De vrolijke krullen in een hoge staart opgebonden en twee eigenwijze plukjes haar die het ontsnapt zijn. Wimpertjes zo vurig van kleur. Met blosjes op haar wangen en een glimlach op haar mond. Haar vrolijke en lieve karaktertje maakte van haar al snel een leuk vriendinnetje. Het duurde dan ook niet lang voor zij al dikke vrienden was met Joris het konijn en Guus de Giraffe. Kijk toch eens wat een gezellige vriendjes er op mijn bureau samen zitten!

Guus is ook een nieuw knuffelbeest van Tante Tal. Gisteren was er een hele kleine sneak peak op de facebook van Tante Tal.
Guus is een Giraffe. Hij is een beetje eigenwijs. Hij heeft namelijk niet alleen vlekken, maar ook strepen over lijfje. Hij haalt graag grapjes uit met wie hij lief vindt.

Het zijn alle drie kooppatronen, ontworpen door Tante Tal. Je kunt al wel zo'n schattig knuffelvriendje aanschaffen, maar het patroon laat nog even op zich wachten. Dat moet nog een paar keer goed nagelopen worden voor ik er mensen blij mee kan gaan maken.

Vanochtend keek Tante Tal weer even naar deze dikke vrienden en ineens wist ik hoe het poppenkind moest gaan heten!

Haar naam is Emma <3 


Liefs
Tante Tal