Call the Midwife!

Entertainment afgemeten naar levensfase
Vol verwachting en geduld
Vlijtige vingers doden de tijd
Tot dat jij er bent

Ik kijk graag series zoals "One born every minute". Niet alleen sinds de zwangerschap, maar ook daarvoor en waarschijnlijk ook na de bevalling. Dan wel de Britse versie, want Amerikaanse is te veel gekuist en daar heeft bijna iedereen bij binnenkomst gelijk een prik in de rug. Lachend en stralend, zonder zweet puffen ze en persen ze twee keer en hup daar is de kleine. Nee, doe mij maar die oerkreten en worstelingen en verlossing op de hard werkende gezichten van de moeders. Een beetje mee snikkend op de bank probeer ik mij dan te vermannen als het kindje is geboren. Wat blijft dat prachtig.

Zo vind ik het ook fascinerend om de Britse serie "Call the Midwife" te volgen. Hoe ze in die tijd al rokend in het "geboortecentrum" of consultatiebureau rondhangen. Zwangerschapsvergiftiging geconstateerd wordt. Hoe er absoluut geen mannen bij de bevalling aanwezig mochten zijn. Onder het toeziend oog van de conservatieve en soms ook ruimdenkende nonnen de midwifes op de fiets naar de bevalling toesnellen.

Call the Midwife Blanket uit de serie

Zo zijn er bepaalde afleveringen die in het hoofd blijven zitten. Bijvoorbeeld één waarin een schattige baby verpakt in DE deken ligt.

Uiteraard vind ik bijna alles wat gehaakt of gebreid is super leuk om te spotten in films, series en dergelijke. Maar ik ben hierin niet de enige. De deken is gebombardeerd tot "Call the Midwife deken" en kom ik geregeld in haak-land her en der tegen in allerlei kleuren combinaties.

Little Monkeys crochet heeft er een mooi patroon van geschreven.

Tussen alle toeters en bellen aan de haak

38 weken zwanger. Getrappel in mijn buik is veranderd in ferme schoppen tegen mijn ribben en ingewanden. Soms lijkt het wel of onze wurm via mijn navel naar buiten wil komen. Eindelijk is dan het voorwerk gestart. Harde buiken en beginnende ontsluiting. Om de tijd te doden, want een bevalling laat nou eenmaal op zich wachten, had ik een haaknaald en wat bollen wol meegenomen.
Mijn man probeerde de weeën in te schatten. "Mild, gemiddeld of sterk?" Dat was geregeld zijn vraag. Hij kon dat wat later aan de hand van mijn haakwerk inschatten. Als ik door haakte was het mild, als ik even stopte was het gemiddeld en als ik niet meer wist dat ik aan het haken was dan was het een flink sterke wee. De verpleegkundigen die aan mijn bed kwamen moesten steeds hard lachen en zeker als ik de naam van het patroon prijs gaf.
Bijna heel de deken heb ik in het eerste deel van de bevalling kunnen afhaken. Ik hoefde eigenlijk alleen nog maar de rand af te werken en de losse draadjes te stoppen. Maar dat heb ik pas een aantal dagen na de bevalling gedaan. ;)

Maar het resultaat mag er wezen. Nou ga ik deze deken natuurlijk om sentimentele redenen niet weg doen, maar soortgelijke dekens in kleur naar keuze kan ik natuurlijk maken. Mocht je interesse hebben neem dan even contact op via een prive berichtje op fb.

En natuurlijk een foto van het andere pracht resultaat!
Nu niet alleen "Tante Tal", maar voor onze prachtzoon
Mama Tal ;)

Uiteraard kan ik, doordat ik non stop verliefd kijk naar deze (met flinke haardos voorzien en natuurlijk knappe) baby, niet super de luxe snel reageren op berichtjes. Maar dat zal iedereen wel begrijpen ;)

Liefs
Tante Tal

Can you say Oehoe?!

Grote ronde ogen
verenpracht
snaveltjes toe
knuffelzacht

"Tante Tal! Kan jij een leuke uilendeken en knuffeldoekje voor mij haken? En dan het liefst in gekke felle kleuren! Dan kunnen we die schenken bij een babyshower voor een vriendinnetje. Ze is in verwachting van een dochtertje."

Natuurlijk kon ik dat. Speciaal voor dit verzoek heb ik een patroon ontworpen en ben ik aan de slag gegaan met super felle kleuren. Om niet een overdosis van de kleurenpracht te krijgen koos ik voor vier kleuren (Oranje, roze, donker en licht groen) en veel witruimte uit. Om er toch een echte meisjes deken van te maken zijn de losse vierkantjes aan elkaar gehaakt met hetzelfde felle roze en afgewerkt met een klein randje. Het knuffeldoekje is ook in dezelfde kleuren gehaakt.

Omdat het cadeautje nog niet was gegeven kon ik het ook nog niet laten zien. Ondertussen heb ik vernomen dat de deken goed ontvangen is en ze er erg blij mee zijn. Het past goed in het thema op de baby kamer: uiltjes

Tante Tal wenst de aanstaande mama Melissa veel succes met de laatste loodjes en veel plezier met de veelzijdig te gebruiken deken.





p.s.: Wil je meer foto's zien van deze deken en het bijpassende knuffeltje? Neem dan een kijkje op de facebook van Tante Tal

Lollo de Afrikaanse bloemen beer ontmoet zijn nieuwe vriendjes

veilig opgeborgen hoog en droog
veilig opgeborgen in een donkere doos
samengevoegd oud van hem, oud van haar
samengevoegd nieuw van jou

Op een gegeven moment heb je toch wel genoeg gehad van de knuffels in je bed. Er komt natuurlijk een tijd dat je oude knuffels van de hand doet. Je kunt er een wild vreemde blij mee maken door ze te doneren. Je kunt er een bekende kinderhand mee laten knuffelen. Tot op de draad versleten en met lichte tegen zin toch maar besluiten dat er niet meer mee te knuffelen valt. Of nog een keer de geuren opsnuiven en woelen door de vacht en dan in de doos. Hup! Veilig op zolder tot je het weer openen mag.

Bij ons is het zover. Deze aanstaande mama heeft een van haar oudere knuffels bewaard. Een mooie beer eens verkregen uit het hart. De aanstaande papa heeft urenlang geknuffeld met zijn kleine soortgenoot. Het werd tijd om ze samen te voegen en met smart te laten wachten op de kleine knuisten die er hopelijk nog jaren zijn verdriet en blijdschap mee kan delen. Natuurlijk vraagt dat ook om een nieuw vriendje om de beren familie compleet te maken. 

Nog niet geknuffeld, maar al wel gevuld met liefde. Een soortgenoot vrolijk van kleur.

Ik heb het patroon al jaren veilig opgeborgen en wachtende tot mijn handen zouden beginnen te kriebelen om het te maken. Deze schattige "Lollo" gemaakt uit African Flowers is ontworpen door Heidi  . Het patroon is het kopen zeker waard! Ze heeft nog meer leuke patronen zoals nijlpaarden, hondjes en zulks. De uitgebreide fotoreportages had ik hier en daar ook echt even nodig ter ondersteuning.



Deze Lollo is gemaakt van acryl, vier vrolijk gele knopen om zijn armen en benen te laten draaien en twee grote, blauwe veiligheid oogjes. Hij is behoorlijk aan de maat en zal nog even geduldig moeten wachten tot er met hem gespeeld kan worden.

In de tussentijd vermaakt hij zich prima met zijn nieuwe beren vriendjes.

Wil jij ook zo een leuke Lollo beer bestellen? Dat kan, neem dan contact op met Tante Tal via een PB op haar Facebookpagina



Liefs
Tante Tal

Vosjes

Glimmende ogen staren

Spitse neus in de lucht

Er tegen aan vleien en zachtjes gestreeld

Spelen en kroelen totdat oogjes toe

Pixelplaatjes! Versimpelde plaatjes die met hun blokjes kleur je fantasie prikkelen. Het simpele maakt het vaak zo rijk om naar te kijken. En wat een wereld is er weer voor Tante Tal open gegaan. 

Begonnen met een andere vorm van pixeldekens haken, maar dit is toch ook zo tof om te maken! 

Door mijn verzameling wol en acryl gaande zoek ik vaak ook inspiratie op. Dit keer had ik fel oranje in mijn handen. "Wat zal ik daar eens mee maken? -Een mooi vosje natuurlijk!" 

Het zachte acryl die nog zachter, door het wassen en drogen, zal worden laat de deken echt tot leven komen. De rand heb ik gemaakt van dezelfde kleuren als in de deken naar voren komen. 

De achterkant van de deken heeft een mooi klein opstaand randje in blauw. Eigenlijk ook te mooi om aan de onderkant te houden.

Samen met het knuffeltje welke ik gehaakt heb naar het patroon van Vanessa Moochie in katoen kunnen kleine knuistjes heerlijk in slaap friemelen. Wie zou hier nou niet onder willen slapen?

Ongetwijfeld dat dit niet het laatste vosje zal zijn die Tante Tal zal maken, want wat zijn ze toch schattig en mooi!

Nu vraag ik mij wel af, wat voor diertje zou jij graag als pixel deken willen (zien)? Laat het mij weten in een reactie hier onder of op fb

Liefs Tante Tal

Edit 06-06-2015:

"OH, Tante Tal! Ik zou zo een vosjes deken ook graag willen maar dan zo groen als gras! Zou dat kunnen?" Maar natuurlijk kan dat! 

Winterset

Frisse wind en zacht winter wit
Genieten van de seizoenen
Warm beschermd in kleurrijk bolletje

Ik houd van de seizoenen. Het ene jaar wat meer dan het andere. Het aller mooiste vind ik de winter in al zijn pracht. Dan bedoel ik natuurlijk niet bruin en gele drab sneeuw. De regenbuien van ijselijk koud water. Nee, ik bedoel dat ik enorm houd van ijsbloemen tegen het raam als je niet hoeft te krabben. Het serene mooie wit als er in de nacht een vers pak zacht, glinsterende sneeuw is gevallen. De witte krullen op het zwarte ijs kunnen schaatsen. Genieten van plezierige kreetjes op de slee. Een ijs snor bij mijn hond.

Natuurlijk denk ik ieder jaar weer ik heb genoeg mutsen en sjaals om mij te beschermen, maar toch wil ik steeds weer wat nieuws. Ook dit jaar weer heb ik wat moois getoverd van mijn haakpen. Misschien een beetje vroeg, maar ik wilde het toch alvast met jou delen.



















Het is een prachtige omslag kraag, met vier knopen vastgezet, geworden. Je hoeft niet perse de knopen te gebruiken bij het aan en uit doen. Het kan ook over je hoofd alsof je een trui aan en uit trekt. De mannequin is een slanke den, daar valt hij over de schouders. Maar bij Tante Tal zelf, die een stuk minder slanke den is, valt hij netjes op de schouders.

Omdat een setje nooit uit een stuk bestaat heb ik er een mooie bijpassende muts en vingerloze handschoenen bij gehaakt. Hetzelfde kleurverloop en mooie bolletjes komen hierbij terug. Bij de vingerloze handschoenen zijn de bolletjes alleen aan de bovenkant te vinden, zodat je nog altijd alles goed kunt vasthouden.

Ondanks dat ik het setje zelf prachtig vind, wil ik ook de kans geven aan een ander om hem over te nemen. Het is dan ook nog niet gedragen en blijft veilig op de plank liggen om dit unieke setje te bestellen.

De artikelen kunnen los overgenomen worden, maar ook voordeliger als een prachtige set. Wil je meer weten over de verkoopprijzen van deze handgemaakte winterset? Neem dan even een kijkje bij het album Winterset op de fb van Tante Tal.




Omdat ik altijd van variatie houd heb ik ook nog een extra optie gemaakt.
Update: De omslagdoek is gereserveerd.

Liefs
Tante Tal

Logeerpret

Samen met zijn twee
Schaterlachen en natte kusjes
Genieten van verwarmde hartjes
Tijdelijk een vol nest

Wij vinden het altijd erg bijzonder als onze nichtjes en neefjes komen logeren. Met gespreide armen komen ze ons dan tegemoet rennen bij de voordeur. De dikke pret begint al op de drempel, waar dikke en niet te vergeten natte kussen onze gezichten en hun nekjes overladen. De kapstok overvol met jasjes en het struikelen over de losse schoenen in de gang. Hun logeertassen belanden met een plof op hun bedjes om vervolgens rond te rennen als gekken en de mooiste creatiefste tekeningen achterlaten op de koelkast.

Dat onze familie steeds groter aan het worden is vinden wij alleen maar fijn. Het is ook zo bijzonder dat de kindjes van beide kanten, van ons gezinnetje van twee, het zo goed met elkaar kunnen vinden. Ze vragen dan ook geregeld of ze mogen logeren. En dan niet alleen of met hun broertje en of zusje, maar met allemaal tegelijkertijd. Ik zei dan wel eerder bedjes, maar we hadden eigenlijk maar een logeerbed en wat losse matrassen en dekens. Uit alle hoeken en gaten worden die dan tevoorschijn getoverd en op het kleine logeer kamertje gepropt en kan het "keten" beginnen.

Heel de dag lekker samen spelen en voorzien worden van wat lekkers te snoepen en drinken. s' Avonds als het bedtijd is allemaal onder de dekens kruipen en nog even met elkaar kletsen en gek doen. Totdat het ECHT echt echt bedtijd is en we geen geluid meer willen horen. Meestal duurt het dan nog een minuut of 15 voor het gegiebel en gefluister ook vervangen is in slaapgeluidjes. De allerkleinste sliepen voorheen in het campingbedje, maar die worden ondertussen ook al groot. Er is ook alweer een nieuwe allerkleinste onderweg en dus was het tijd voor verandering.

Zo zag het er eerst uit. Niet heel erg gezellig.

Het oude logeerbed en de zonnehemel moesten er natuurlijk uit. Daar hebben we iemand anders weer blij mee kunnen maken. Het saaie wit is vervangen door een mooi kleurtje.
Omdat het een klein kamertje is en er meer slaapplaatsen moesten komen zijn we op zoek gegaan naar een stevig houten stapelbed.

Toen die er eenmaal in stond kon Tante Tal een mooi passende kast maken voor al het speelgoed en de voorleesboeken.

En nu is het vooral leuke dingen maken en vinden om de kamer mee te vullen. Natuurlijk maak ik veel zelf en hier wilde ik een aantal voorwerpen met jullie delen die gehaakt, gebreid, genaaid, getekend en/of geschilderd zijn.
Misschien weet ik jou er wel mee te inspireren.
Maar ik ben altijd nieuwsgierig! Wat vindt jij zo leuk aan logeren of logees in huis hebben? Of misschien ben jij juist weer opgelucht als je huisje weer alleen van jou is.. dat kan natuurlijk ook! Ik hoor en lees het allemaal graag.

Liefs Tante Tal

Een hoge kast op maat gemaakt van resthout

Het mooie houten stapelbed voor onze logeerkindjes

Vrolijke knuffel cactussen op de vensterbank

Zijn ze niet schattig?

Enorm krijtbord op de kastdeur geschilderd.

Handige zakjes gehaakt om aan het bed te hangen.
Het sterretje zit nog niet vast, want ik weet nog niet
zeker of ik die erop wil houden. 

De omslagdoeken van Tante Tal

Weggedoken in knus en comfort
Versierd door eenvoud of franjes
Kleurrijk omarmd

Zelf draag ik graag verschillende omslagdoeken. Met of zonder jas, in de zomer of in de winter. Er is altijd wel een geschikte omslagdoek.
Lekker over je rug hangen, terwijl je nipt aan je drankje op het tuinterras. Of wat dacht je van een beetje stoer over een leren jasje met de V van voren?! Of nonchalant over één schouder geworpen..
Een korte versie op een leuk jurkje. Een met franjes, een met bloemetjes en versiersels, met een mooie speld of gewoon zonder poespas.

De, momenteel voor mij, mooiste patronen waar ik dan ook zelf het meeste plezier aan beleef wilde ik graag even met jullie delen.




Dit is de South Bay Shawlette. Het is een prachtig ritmisch patroon van Lion Brand. Ik heb zelf een vrolijk verloopgaren hiervoor gebruikt. Hoe vaker ik hem draag, hoe fijner, soepeler en zachter het is geworden. Zelf draag ik hem het liefste zoals op de foto's. In een punt van voren gedragen op een jasje of vest. Of om een schouder geworpen. Soms zet ik hem vast met een broche die ik van mijn oma heb gehad.

De Alpine Shawl. Ontworpen door de ontwerpster Cristina Mershon
Ik heb deze omslagdoek al in allerlei kleuren gehaakt. Het was tevens het tweede patroon waar ik mij aan waagde om te haken, toen ik mijzelf net leerde haken. De kleur en dikte van het garen in combinatie met mijn naald is nog steeds mijn favoriete omslag. Het is deze mooie zeeblauw kleurige luchtige omslag. Om de een of andere manier is hij in de zomer heerlijk luchtig en in de winter geeft hij mij net genoeg warmte als ik er in wegduik.
(nou moet ik er wel even bij vertellen dat ik het zelden koud heb door mijn natuurlijk isoleerlaagje ;) )
Ik had ook bij deze versie kleine, speelse franjes eraan gehaakt.

Een kleurrijk pianokrukje

Een regenboog aan kleuren
Bij de prachtig, blauwe kleurtoon
Donker bruin is ook maar zo gewoon
Een vrolijke noot

Deze druilweer dagen had ik een enorm vrolijke opdracht, die ik met jullie wilde delen. Ik mocht een prachtig, mooi houten pianokrukje voorzien van een hoes. De bekleding die erop zat was een beetje uit de tijd en paste niet zo goed bij de rest van de meubels. Wat een leuke uitdaging! Eerst wist de eigenaresse Fiona niet precies wat ze wilde, daarom nam ik op onze afspraak al een begin stukje mee om te laten zien wat het kan worden. Daar viel mijn oog op de prachtige piano! Hij was ook nog eens in mijn favoriete kleur. Een beetje Caribisch blauw. 

Daar word je toch hartstikke blij van? Nou ik wel.

Wij ramde vroeger als kleine meisjes op de toetsen van onze zwarte geverfde piano. Hoopvol probeerde we de vlooienmars en meer van die gekkigheid machtig te worden. Mijn vader speelde de prachtigste melodieën, welke heerlijk waren om naar te luisteren. Hij leerde mij ooit een stukje für Elise. Dat kan ik tot op de dag van vandaag nog steeds. Het is soms wel even zoeken hoe het ook alweer ging. Als we in de herfstvakantie bij zijn moeder (onze oma dus) gingen logeren, dan kregen we van haar ook nog eens les. Zij had een prachtig bruin glimmende piano. Met snuisterijen op kleedjes die erboven torende. Urenlang heb ik lopen stoeien met links en rechtshandige notenbalken. Tevergeefs eigenlijk, want ik ben er echt niet goed in. Ondertussen is de piano ingeruild voor een keyboard. Het is de beurt aan mijn nichtjes en neefjes om op de toetsen te rammen en dan is de koptelefoon aansluiting best prettig! 

Een mooie bloem als het middenpunt

Vrolijk kleurverloop 

Kleurig randje

Alle draadjes netjes weggewerkt

Tante Tal is er helemaal vrolijk van!

Vandaag had ik de laatste steekjes gehaakt en ook al zijn al die kleurtjes heel erg leuk.. de draadjes die erbij komen kijken! Pffff in het kwadraat! 

Maar wees gerust ze zijn allemaal netjes weg gewerkt. Ik heb er een handig boordje in gehaakt waar ik een mooi stuk elastiek doorheen kon halen. Zo blijft hij mooi om de kruk heen zitten. De hoes kan zo ook gemakkelijk in de was, want hij is van 100% katoen gemaakt. Ik heb hem maar gelijk, nadat ik een paar detail foto's had geschoten, naar Fiona gebracht. 

Wat een vrolijke boel!

Je ziet het! Het krukje past helemaal bij de stijl van de piano. Heerlijk kleurrijk!

Daar zullen ze vast avonden pret aan beleven. Vrolijke noten, pingelen dan de kamer in. Ik zie het al helemaal gebeuren.

Is het geen plaatje zo bij elkaar?

Klussende Tante Tal

Tante Tal is handig! Niet alleen creatief met wol, maar ook met hout, verf en behang.
Het is gewoon iets wat ik in de loop der jaren heb geleerd en steeds weer bijleer. Elke keer is er wel iets veranderd in huis. Een nieuw kleurtje op de muur. Een meubelstuk gemaakt van restjes hout. Eigenlijk ben ik nooit uit geklust. Is het niet bij ons huisje, dan is het wel bij een ander om die te helpen. Maar waar is het dan toch begonnen?

Mijn vader en moeder hebben vier dochters gekregen. Ik ben de oudste en scheel slechts 1,5 jaar met de zus onder mij. Met de laatste twee scheel ik vijf jaar. Dat is voor de snelle rekenaars inderdaad een tweeling. Geen zonen voor mijn vader, geen handige broertjes voor ons vier. Het is al druk genoeg zo met ons zessen geweest. Wij vroegen wel eens aan mijn vader of hij het jammer vond geen zoon te hebben ipv de vier meiden.
"Waarom zou ik dat erg vinden?"; vraagt mijn vader dan. "Jullie zijn mijn mooie meiden en ik mis helemaal niets. En anders heb en krijg ik altijd nog schoonzonen, die tellen ook mee."
Als mijn vader niet aan het werk was dan was hij wel met ons bezig. Geen meisje-meisjes dingen. Wij hadden geen glitter, roze overdosis kamers. Nee, lekker buiten in het bos ravotten met de twee Duitse herders (honden dus) en op zoek naar kastanjes om te poffen. In het voorjaar de voortent aan de caravan helpen vastzetten en je eigen tentje opzetten. En natuurlijk in het najaar weer helpen afbreken. Het leukste hiervan was de muizen vangen, die onder de vloer leefde of weggekropen waren. Die lieten we dan weer vrij in het bos. Ik mocht altijd de caravan helpen aankoppelen en kijken of de remlichten het deden. Thuis deden wij samen de klusjes. Ik leerde hoe ik gaatjes moest boren, iets vast schroeven en in elkaar rammen. Zo hebben we samen heel wat projecten gedaan in de loop der jaren.

Tegenwoordig bericht ik, over en weer, met mijn vader via de mobiel. We sturen elkaar dan kleine berichtjes en foto's van waar we mee bezig zijn. Mijn vader vind het erg leuk en is altijd trots als ik weer wat moois heb gemaakt. "Handige Tante"; zegt hij dan liefkozend.

Lekker schuren in het zonnetje

Nu kan ik hem dus weer berichten met een volgend project waar ik mee bezig ben. Je kon het al een beetje lezen in het vorige berichtje (link). Onder andere een nieuw bureau van hergebruikte materialen. Aangezien ik ruimte altijd zo praktisch mogelijk wil indelen, wilde ik dat ook voor het bureau doen. Daarom verzon ik een constructie voor de poten. Die zouden het gewicht goed kunnen dragen van het zware tafelblad en ik kan ze gelijk gebruiken als planken en opslag. Ik had nog restanten van oud hout in de schuur bewaard. Daar had ik ooit andere kastjes en een grote bank voor buiten mee gebouwd. Het is een stoer en robuust stuk hout. Er staan nog stempels op van het bedrijf die ze gebruikte om hun spullen mee te vast te zetten in kisten.

Het was heerlijk weer, dus ik kon lekker in de tuin schuren. Het zonnetje was wel een beetje fel, maar dat mocht de pret niet drukken. Terwijl ik dit deed, tekende mijn man de andere balkjes af waar de planken op zouden komen en deze poten bij elkaar zouden houden.

De poten zijn hier net in elkaar gezet.

Ik bleef de boel op maat zagen en schuren en samen met mijn man heb ik ze in elkaar gezet.
Sommige dingen zijn gewoon leuk om samen met elkaar te doen.
Daarna heeft mijn sterke man ze naar zolder gesleept, waar we het tafelblad erop konden zetten.

En wat een geweldig iets is het geworden!
Ook al is de rest van de zolder nu een ongelofelijke troep. Ik heb al in alle rust heerlijk kunnen zitten werken aan mijn nieuwe werkplek. Zonder mijn hersenpan te beschadigen bij het opstaan of gaan zitten.

Op naar het volgende stukje klussen op zolder.
Dat zal het zwarte kastje tegen de muur gaan worden en ook de wand gaat er anders uit zien straks!
Natuurlijk zal ik foto's laten zien van hoe het gaat worden!

Ik ben wel benieuwd hoe handig en/of creatief jullie zijn! Ik lees het graag hieronder in de reacties!!! <3 Fijn weekend gewenst.

Tante Tal 

Liefde gekoesterd en gevangen in hout

Al een tijdje is alle knutsel en het creatieve hebben en houden naar zolder verhuisd. Daar heeft heb ik een heerlijke werkstudio gekregen. Het was echt nodig, want er was overal wel iets te vinden. Bakken met verschillende wolletjes, wipjes (work in progress), ufo's (unfinished projects), patronen half uitgeschreven. Een boekje hier een haaknaald daar. Het ergste is dat ik steeds alles kwijt was. Het is dus echt zo fijn om alles bij elkaar op een plek te hebben. Daar kan ik het ook fijn laten liggen als ik tot in de late uurtjes aan het werk ben geweest en in de ochtend weer verder wil gaan. Uren lang kan ik mij nu vermaken door nieuwe patronen te verzinnen, grabbelen tussen wolletjes, stofjes en knoopjes. Schilderen, tekenen, snijden en ontwerpen nog niet eens benoemd.

Echter is de ruimte niet zo heel handig. Allereerst moet je de zolder bereiken met een losse trap. Het is met een schuin dak, heeft weinig opbergruimte en een minuscuul dakraampje. De muurwand heeft ook nog een koof van de afzuiger/ oude haardpijp die scheef omhoog loopt. Dus daar kan je ook niet echt iets voor zetten. Er was maar een lichtpuntje en stopcontact. Grabbelen in het donker naar een ouderwetse knop die je moest omdraaien. Er was ook nog eens een verlaagde A die menig bult op mijn hoofd heeft veroorzaakt. Je zou denken dat het went! Gelukkig ben ik een handige Tante en niet voor een gat te vangen. Met wat witte verf, nieuwe elektra en een verhoogde A balk was de zolder klaar om te gaan gebruiken. Al snel zat ik avonden lang op zolder te genieten van de rust en ruimte met al mijn spulletjes.

Eerst was het maar een gaar zooitje op zolder,
maar na een hoop schilderwerk zag het er al beter uit.
Het bureau op deze foto was al tig keer verhuisd en viel
van ellende uit elkaar. 

Het eerste bureau had op zolder niet echt een lang leven. Het had al op meerdere plekken gestaan, was al een paar keer aangepast en na een poosje is het hout weer ergens anders voor gebruikt. Ik had wat anders verzonnen als bureau oplossing, maar na een paar maanden begon ik last van mijn schouders en polsen te krijgen. Niet zo heel gek. Het bureau is onhandig hoog terwijl ik onhandig klein ben. ^^, Het is een oud tafelblad van een oude eettafel. Prachtig dik en mooi groot. Er zit een klein kiertje midden in het blad, omdat het al zo oud en geleefd is. Aan een eettafel mag je zien dat er aan geleefd is. Lichte kringetjes, een krasje en een scheurtje. Het maakt het hout alleen maar mooier.

Als klein meisje riep ik altijd al "dit is later mijn tafel. Als ik later groot ben neem ik hem mee!" Mijn ouders en mijn drie andere zussen keken mij dan altijd geamuseerd aan. Af en toe zette ik hem met plezier in de was. Het donkere hout rook dan ook heerlijk. Mijn vader heeft hem eens helemaal opgeschuurd, daar werd hij nog mooier van! Zijn harde werken werd beloond toen de lagen verf en was eraf waren gehaald. Prachtig lichthout kwam te voorschijn. Toen ik op mijzelf ging was mijn eerste flatje was zo klein, daar paste mijn geliefde tafel echt niet. De tafel moest dus echt nog even bij mijn ouders blijven staan. Na jaren woonplezier in mijn startershuisje was ik echt toe aan een grotere plek. Mijn ouders regelde gelijk dat de tafel mijn kant op kwam. Met moeite kreeg ik de tafel in elkaar en op zijn plek. Wat een gevaarte!

Mijn neefje geniet lekker van de soep!

Lekker aan het ontbijt met ons neefje

Lekker aan het ontbijt met ons nichtje

Jaren lang heb ik er samen met logeerkinderen aan gekleurd, met familie spelletjesavonden lang bordspellen gespeeld en samen gezellig gegeten. Lekker aan nagetafeld met een lekker drankje. Kringen van de hete theepot. Eten smullen met mijn neefje. Ik mocht vaak op hem passen en dat was altijd dolle pret!. Met mijn man, toen net mijn vriendje, een van de eerste maaltijden genuttigd met kaarslicht. Heerlijk samen gekookt en kletsen om elkaar over de tafel heen beter te leren kennen. Gezellig samen ontbijten met de logeerkindjes. In de avond gebogen over huiswerk samen met de kind-aan-huis kinderen. Verschil in houtkleur door het zonnige licht door het raam. Giebeltjes van de neefjes en nichtjes als ze achter elkaar aan kropen over de midden balk. Liefde en leven in hout gekoesterd en gevangen.

Maar op een dag was ik toe aan een andere tafel. Zussen met aanhang en kindjes die aanschuiven. Het is af en toe een beetje dringen geweest. Benen die je niet helemaal kwijt kon door de onhandige midden balk. Inschuiven voor een extra bord ging ook niet zo handig met de mooie grote poten. Met gourmetten of als wij taco's eten hebben wij veel potjes en schaaltjes en die kon je dan niet helemaal lekker kwijt. We hebben nu een tafel gevonden met oude herinneringen waar je alleen maar naar kunt gissen. Onbekende kringen, krasjes en scheurtjes. Een om op te knappen en nieuwe herinneringen mee te maken. De oude moest plaats maken voor de nieuwe. Maar de tafel in zijn geheel van de hand doen, dat kan natuurlijk niet!

Hier gebeurd het allemaal!

Bezig aan een nieuw project <3 Wat een vrolijke kleuren!

Het tafelblad heeft een nieuw doel gekregen. Het werd mijn bureau. Nog altijd waar ik het meeste werk verzin en creëer. Neergelegd op oude kasten een super bureau! Maanden lang heb ik er plezier van gehad totdat ik steeds meer last van mijn schouders ging krijgen. Ook staat het bureau precies onder het schuine dak en heb ik al menig keer mijn hoofd gestoten bij het opstaan of gaan zitten aan de dwarsbalken. Je zou echt zeggen dat je er aan went dat ze er zitten! Van alles is er al geprobeerd. De stoel maximaal hoog zetten. Een kussen onder de billen erbij en nog maar een en nog maar een, maar dat zat ook niet lekker. Een voetenbankje erbij, een verhoging voor onder de stoel. Maar dat was ook niet echt een succes. Er zat niets anders op dan haar "bureau" aan te passen. Maar er komt verandering! De plannen zijn gemaakt. De wensen en afmetingen zijn getekend op een schets. Er is gekeken, in de schuur, naar geschikt hout en materiaal. Het hoeft alleen nog maar samen gebracht te worden om een super bureau te maken. Eigenlijk kan ik het allemaal best zelf, maar zo nu en dan is een klusproject samen     doen echt leuk! Dus vanaf morgen zal ik eventjes weinig kunnen haken, want dan gaat het gebeuren. Studio Tante Tal 2.0!

De oude kast ligt op zijn zijkant en daar rust het bureau op. 

Spannend! *jubelt*

Tante Tal